hatýrlar mýsýn odamýzýn duvarýnda gurbetle sýla arasýnda eski mavi bir kulübe _bizim kulübemiz_ üstünde sana yaktýðým yýldýzlar penceresi önünde açmaya yüz tutan güz çiçekleri
geçmiþin tozu avucumuzda heybelerde ipuçlarý geleceðin sahte siperlere saklanýp birbirimizi hâlâ bulamamanýn derin sýzýsý içimizde beni en iyi sen bilirsin sýkýþýr ya yüreðim ufkum geniþledikçe
her zaferi sýrtýma yazanlara inat sen kahramaným ben abin
alnýmýzda tanrý bilir kimin el yazýsý
yükün aðýr bilirim çünkü _itiraf ediyorum_ tüm umutlarýmý sýrtýna yükledim