Tek Ben mi

Tek...
Ben mi
sebep oldum
Hayal ve
ümitlerini kuruttum
Aklýný, iradeni, vicdanýný
rehin mi tuttum
Ne vakit ben seni
tercihlerinde mecbur býraktým

Yapmadýðým
fedakarlýk kalmadý fakat
yine ben suçlandým
Kolunda çanta, cebinde harçlýk
olarak yaþamadýðým için
her bahaneyi buldun
Tek taraflý anlayýþý,
fedakarlýðý, sabrý, cefayý
bana yaþattýn,
sefasýný sürerken aslýný unuttun

Ümit...
Veriyorsun
Bekle diyorsun
Niçin güvendiriyorsun
Gelmiyorsun,
belkide gelmek istemiyorsun
Neden açýkça bana halini
ifade etmekten çekiniyorsun
Ben sabrettikçe,
boynumu büktükçe,
hicrana çekildikçe üzüyorsun

Eskiyen..
Ne varsa ibretle anarým
Sahafa gittiðim
her vakit hicran yaþarým
Hangi dergiyi,
kitabý alsam, sayfalarýný
okusam dalarým
Yazan yüreði, aklý, tecrübeyi,
umudu, arzuyu, kederi,
ukdeyi o an hüzünle aralarým
Göçüp giden kim varsa,
þuuru, bilinci, ümidi, ufku ve
zaafýný yalnýzlýðýn rýhtýmýnda yoklarým

Kelamý...
Yormadan
anlatmalýyým, her þartta
lafazan olmamalýyým
Her ne söylemiþsem ona
sahip çýkmalýyým
Varsa sürçü lisaným af
talebinde bulunmalýyým
Ben içimde
düðüm olan benlikten
her an arýnmalýyým

Nefsi zaaf
ve heveslere karþý
dikkati, rikkati
hiç unutmamalýyým
Nedensiz yaþayan, yarýþ atlarý
gibi coþan, heyecan için
aklýný karartana uymamalýyým
Ýnsan olmanýn, yaratana
kul olma azmini, ihlasýný, bilincini
kuþanmanýn umuduyla yaþamalýyým

Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın: