Gizleyemem...

Ýmrenerek
Dalgýn dalgýn bakardým
Ýçim içime
sýðmadýðý an çaresiz kalýrdým
Þen þakrak oynayan, uçurtma
uçuran çocuklarý alkýþlardým

Ben hiç
sokaða çýkamazdým,
bacaklarýmý ezip geçen
kamyon için hicran yaþardým
Yýllarca yataða baðlý yaþadým,
suskun halimle gören,
hisseden gözlere melalimi aktarýrdým

Gizleyemem...
Üzülmedim diyemem
Pencereden
bakan çaresize gülemem
Dizleri tutmayan,
gözleri olduðu halde
görmeyene sevinemem

Varlýðý kendinde gören,
varlýðý kadar
var olduðuna inanana
dost diyemem
Aþký hevasýnda arayana,
sevda diye
sýrýlsýklam tere kanana, umuttan
hiç anlamayaný dinleyemem

Nihayet anladým
Çok geç olsa bile,
saflýðýma ver dilediðince
Her niyet
ve amelin akýbeti
hakkýyla düþünülmeyince

Ýnsanýz iþte,
zafiyet, duygusallýk,
hüsnü zan
var ömür sahnesinde
Kaybeden
ben olayým sen üzülme yine,

ruhun, kalbin, vicdanýn
ne hal içindedir hesap eyle
Ruh eriþecektir ecel vaktine,
ne Araf ve ne de Berzahtan
umutlan mizan mahcubiyetini
tefekkür etmekten çekinme

Arama..
Beni her yerde
Aklýn estikçe,
hatýrýna geldikçe
Hasret sabýrla firkat
vaktine eriþmeyince

Nasip umutla
yüzleþmeyince,
zaaf sökün edince
Gam ve vehmin
esaretine girdikçe,
teslimiyetten imtina ettikçe

Sen...
Gül þeninde
Þen þakrak ötersin
Hilkatin
sadrýnda nefes tüketirsin
Suskun derviþe
bilmem ki ne söylersin

Ýman aþkýnýn
sevdasýnda yanan gönlü
yakinen bilirsin
Bu bedbin halimi düþündükçe,
ufuksuz düþünceleri
hasrettikçe söyle neylerim

Mustafa Cilasun

(
Sosyal Medyada Paylaşın: