SARIL...

Sarýl....

Ona rastladýðýmda,
Yorgundu,
Hüzün kokuyordu teni,
Kanýyordu, yitik yýllarý!
Islaktý, gözlerindeki aþklar.

Dudaklarý açtý,
Teni de...
Yokoluþa yolculuktan dönüyordu,
Sus,
Konuþma,
Anlatma,
Sorma,

Anla ve,
sadece ’SARIL’ diyordu...

Ýbrahim EROÐLU
2007

Yokoluþa yolculuktan dönenleri onarmak öyle zor ki...........
onlara yapýlacak en büyük iyilik,susmak ve sadece sarýlmak..
Sosyal Medyada Paylaşın: