Elveda

ben seni yüreðimle sevdim
bir insan nasýl sevilecekse
öyle sevdim
kýrmadan, incitmeden
dokunmadan

nasýl gök kuþaðý renklerinden ayrýlamýyorsa
nasýl güneþ her sabah doðuyorsa
nasýl çiçekler açýyor
kuþlar uçuyorsa
bende hep sende yaþýyordum

seninle yaþama baþlamýþtým
seninle nefes alýrým
seninle ömrümü tüketirim diye düþünmüþtüm
sen gittin
ben yarým kaldým
sen gittin
ben yetim kaldým
sen gittin
ben nefessiz kaldým
sen gittin
ben çaresiz kaldým

sanki elim bir boþlukta seni arýyorum
gözlerim hep pencereden dýþarýya bakýyor
gelmeyecek birisini beklemek ne zordur bilir misin
senden haberi olmayan birisini özlemek
senden haberi olmayan birisi için tükenmek
birisi için ömrünü harcamak

nefes alýrken cam kýrýklarý batar
sanki gelmeyecek birisini bekliyor gibiyim
ama beklediðim þehir bir çöl kadar sessiz
ama bu sensizlik ölüm kadar acýmasýz
ama bu beklemek idam sehpasý kadar gerçeði tartar
ve sanki denizin ortasýndayým
ama maviden uzak kalmýþ gibiyim

seninle hayat bulmuþtum
seninle içimdeki yaralarýmý sarmýþtým
seninle umut bulmuþtum
sen gittin
ben bu hayatta yalnýz kaldým
sen gittin
ben içimden kanadým
sen gittin
ben umudumu kaybettim

biliyorum yol hazýr
gitmeye hazýrlanýyor yüreðim
ölüme kaç zaman var bilmiyorum
kaç zaman sonra insan ölür onuda bilmiyorum
bildiðim tek bir þey var
kötü bir þairim ben
mutluluðun þiirini yazmasýný bilmiyorum
ama yüreðini yüreðime yazdým
þimdi yüreðimi alýp gidiyorum sevgilim
elveda

ibrahim dalkýlýç

20/07/2017
01:10 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın: