Sen çocuk, Gözleri dünya kokan. Ya o bakýþýn? Saklý dokunuþlara seslenir gibisin Beni alt üst edip harmanlayan.
Sen ey çocuk, Ýsmini bilmem, Nerelisin güzel buse? Sesin var mýdýr? Bahar mý kokarsýn, Kýþ mý? Ilýk mý seversin geleceði Yoksa hayal denizin yok mudur?
Sen, dünya bakýþlý yürek! Saçlarýn alnýnda gezinirken Ellerin benden önce nasýr tutmuþ. Üzdük mü? Yorduk mu seni? Kaþlarýn neden öyle vedalý?
Sen, ey hüzün kokan! Çalýnmýþ dakikalarýmýzýn Kayýp vakitleri, Bir anlýk bakýþ mýsýn sen?
Gülümse! Ve... Öyle bak ki dünyaya Hijyen yüklü anneler Bomba yüklü babalar Seni doðurmadýklarýný bilsinler.
Ve... Öyle sus ki, Ben utanayým, Bürüneyim çocuklara.
20.30 19 Temmuz Çarþamba
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özlem Maria Zafer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.