YOKLUĞUN VE SEN
Deniz miydi gözlerimdeki sen
Yâda bir kuþ muydum rýhtýmlarýnda süzülen
Havamýydý bu soluduðum?
Bilmiyorum,
Rüzgâr mý yoksa iliklerimde gezinen?
Yaþýyor muyum sensiz ya da yaþamak bu mu?
Oysa gönlümün taþ devirlerine dayanýrdý
Sana olan tutkunluðum.
Ve de Gözlerim gözlerine deðdiðinde
Yanaklarýmýn kýzarmasýydý en büyük mutluluðum…
Dün, bugün, yarýn
Bilmiyorum zaman denen kavramý
Ýçimdeki çýðlýklarla çaðýrýyorum seni
Ve de sendeki beni
Bir ney gibi inliyor bu yürek
Cesaret zýrhýmý giyse de birçok kez
Söyleyemedi bunlarý sana ürkerek.
Belki unuturum ümitleri içinde
Uzun ve tedariksiz yollara attým kendimi
Gözlerimdeki hicranla yaþamak için sensizliði
Güvercin kalbime gömdüm özlemimi
Ama olmuyor
Saða, sola… Ne yana baksam sen vardýn.
Kapatsam da ellerimi yüzüme
Seni görüyorum yine her yerde…
Karartým gaz lambalarýný bir daha yakmamak üzere
Taþlar koydum bir daha kimse uðramasýn diye yollarýma
Tiz bir ses kulaðýmda
Sanma ki bitti sanma ki yoksun
Hala hissediyorum seni titreyen ellerimde.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.