Son şiir
Son þiir
Gecenin ayazýydýn sen
Gözbebeklerimde canlanmasa da didarýn
Vardý bir varlýðýn hissederdi tenim
Al derim bu yürek senin
Ama sen dersin: ben ben deðilim
Sadece vakitsiz bir meleðim
Geldim, geçtim, þimdi gidiyorum.
Dur gitme diyemedim
Ýmkânsýzdý bu sevda engelleyemedim
Sen her þeyi göze aldýn
Bense garanticiydim hep uzaklara baktým
Taþlý yollara takýldým.
Ama gittin gideli
Her gecede vardý bir ahtým
An geldi
Yanlýn ve ince bir sevgiyle
Gönderdiðin yaðmurlarla ýslandým
An geldi
Buz kesen yüreðimle
Bir melek dokunuþu aradým.
Ama her gece de ayný þehir vardý
Bizler, onlar, sizler…
Yavaþ yavaþ alýþýyorum
Seni sensiz yaþamaya
Çünkü sen, sen deðildin
Bense benliðimde bensiz bir ben…
Sýnýrlý metanetin getirdiði
Bir resimlik mutlulukla yetindim
Ben buna mecburdum
Sense elimi yakan bir kordun
Tutsam elim yanacak
Býraksam evim yanacak
Býraktým!
Yanan evimden bana kalan
Birkaç þiir ve birkaç güzel an yeter
Yeter ki sen üzülme güzel.
Çünkü her þey bir yalandý
Zamansýz bir zamanda kalan
Kimi zaman hatýrladýkça yüreði daðlayan
Kimi zaman muhabbetine muhabbet katan
Ama sadece yalan!
Yalan iþte
Tedirgin bakýþlar içinde
Birbirimize pazarladýðýmýz
Koþullu bir sevgiyi yaþatmak istediðimiz
Koca bir yalan!
Ama korkma
Göðünden çaldýðým yýldýzlarý,
Dudaklarýndan kopardýðým þarkýlarý,
Yüreðine kazýdýðým anýlarý,
Daha hatýrlayamadýðým nice mühimmatý
Geri vermek ve bir özür niteliðinde
Yazdým satýrlarýma.
Sürçü lisan eylediysem af ola
Öfkenin kabarcýklarý yok amma
Hani olurda bir tokat atmak istersen suratýma
Þamarý yüzüm ömür boyu saklaya…
Sen hep birini aradýn
Kimi zaman
Bülbül hasretiyle yanan bir gül oldun
Kimi zamansa
Yollarda yolcusuz bir yoldun
Ama hep yoluna engel koyan, çýðlýk atanlar oldu.
Ýþte bu eþkýyalardan biride benim
Ama þunu bilmelisin ki
Seni üzmek deðildi niyetim
Sadece yýllarca savrulduðum rüzgârlarda
Bir dala tutunabilmekti
Ama onu da beceremedim
Tutunduðum dalý günden güne
Çürüttüm ve çürütecektim
Sen beni bu halimle de kabul etsen de
Alev denizinde mumdan gemiler yüzdüremedim ben
Oysaki hayat
Bir nefeslik an kadardý
Yaþamaksa muamma
Hep dediðin gibi
Yaþamak aþký aþkýnlýðýnda
Ve yaþamak Ýstanbul ‘u semalarca
Ama benle deðil
Kim bilir hangi yiðitle…
Bak bu þiirde bir sükûnetle bitiyor
Daðlarý bile yýkabilecek bu nefer
Artýk efkârý umumi yenden tüm birliklerini çeker
Ve de
Artýk ölse de son sözleri
VATAN DER.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.