Yazabilseydim bir gün,
Ah bir yazabilseydim seni,
Çizebilseydim mýsralara yüzünü;
Görebilseydim…
Duyabilseydim sesini keþke,
Hüznü kalemimin þarjörüne hiç sürer miydim?
En hazin þiirlerin bile payýna tebessüm düþerdi
Sesinden bir tek söze, þair kalemini kýrýp,
O tek bir hecene,
Tüm cümleler eðilip diz çökmez miydi...
Baþarabilseydim kelimelerce
Ah bir yazabilseydim seni noktasýz cümlelerce
Sindirebilseydim dizelerime kokunu;
Koklayabilseydim…
Nefesin nefesime karýþsaydý keþke,
Kan ter içinde soluksuz kalýr mýydým öylece?
Misk-i amber çiçek açarken teninde
Bir nefes kadar kokun karýþsa esen yele
O tek bir nefese,
Fýrtýnalar dahi eðilip diz çökmez miydi...
Birde yüreðini, o yüreðini dolusunca
Ah birde yüreðimdeki sevdayý en delisince
Yazabilsem, çizebilsem, resmedebilsem;
Dokunabilseydim…
Hücrelerini hücrelerime yükleyebilseydim keþke,
Silebilseydim arada ne varsa sonsuzluk silgisiyle
Dipsiz boþluklara böyle asýlý kalýr mýydým?
Anlatabilsem, duyabilsen, çýðlýðýma tutunabilseydin
O tek yangýn, yüreðimin sen ateþine
Yanardaðlar bile eðilip diz çökmez miydi...
Açsan yüreðini yüreðime
Býraksan ya ellerini ellerime
Ah bir adým atsan korkmadan…
Adým adým yürüsen ezberinde ki adýmla;
Yýldýzlar eþlik ederken yoluna yön olsam
Gökyüzüne savurduðum binlerce güneþ
Aydýnlýðýný yoluna vurmaz mýydý?
Düþürseydin gölgeni gölgeme
Ýþte o gün kâinat bile
Eðilip böyle bir aþka
Diz çöküp selam durmaz mýydý...