Insan yalnızlığı
Bedenimde ki çatlaklardan ruhum sýzýyor
Frekansýyla oynanmýþ bozuk bir radyo gibi neresine koyarsan koy hayatý çekmiyor ömrüm
Hangi kitap arasýna sýkýþýp kaldým ki bulamýyorum kendimi
Ruhumu yalnýzlýða sabitlediler
Insan yanlarýmý putlaþtýrýp paramparça ettiler
Oysa canýmý her acýttýklarýnda
Allahýn rýzasý üzerinize olsun deyip sarýldým aðrýyan yanlarýma
Gözlerimin fiþini çekiyorum artýk
kollarýmý yýrta yýrta söküp atmayý öðreniyorum
Hayatýn renklerine aldanmýyorum
Ve uçmayý en büyük intihar sayýyorum
Kalbimin ezilmiþ çiçekleri boy vermiyor ranya
içimde buz tutmuþ bir hikayenin sularý eriyor ruhuna
Daðýlýyorum
Iki nefes arasýnda kayboluyorum
Avuçlarýmý saklýyorum yetim bir dua’ya
Ve hiçbir kapý kilidini yüzüm sana dönük açamýyorum
Kýrmýzýsý soluyor yüreðimin
Küflenmiþ bir keder de silinip gidiyor içimdeki iyi niyetler
Ve and olsun ki
Bu dünyanýn benden çaldýðý ellerinin hesabýný soracaðým
Omuzlarýma viþne çürüðü hüzünler sürüyorum þimdi
Ve biliyorum
Her ölüm yeni bir efsane yaratýr dünyada
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.