PENCEREMDE Bir mahkum Yusuf Yýlmaz Kara taþtan yapýlmýþ Duvarýn hemen üstünde, Camý çatlak ve kirli, Demirleri paslý, Küçük bir pencere. Yaklaþýyorum cama, Acýmý çakýyorum Gök gürültüsüne. Gözyaþlarýmý gömüyorum Yaðmur damlalarýna. O anda, Bir serçe konuyor Pencerenin demirine. Bir hasrete, Bir sevgiye, bir taze ekmeðe, Bir tebessüme acýkmýþ Bir þeklde Bakýyorum, O minnacýk gözlerine Serçenin....
Biraz sonra uçup gidecek Hürriyetin maviliklerine doðru; Ben yine bu karanlýkta Hayallerimle baþ baþa kalacaðým Ve uzun uzun arkasýndan bakacaðým Serçenin...
Ve bulutlarýn arasýndan Akýp giden þimþeklerin, Yanýp sönen kývýlcýmlarý, Kamaþtýrýrken gözlerimi Odamýn içinde Dört döneceðim...
Akþam Güneþ batarken Resimler çizeceðim; Çocuk resimleri, Al yazmalý gelin resimleri; Güneþ renginde, Güneþin üzerine!
Yine sabah olacak, Güneþ yine doðacak. Resim çizmeye devam edeceðim; Çizgi çizgi , kalem kalem gözlerimle... Ýçimden teþekkür edeceðim, Aya ve güneþe. Ressam olmalýyým!
Bir damla nefes, Bir damla Hasret, Ufukta sevdiklerimin hayali, Göz ucumda alevden bir ýþýk...
Kýz kulesi görünüyor! “Eminönü’nde ekmek arasý balýk yerken!”
Penceremde!
Sosyal Medyada Paylaşın:
yusuf yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.