Yüzümün böğürtleninde bir eşkıya dağılırken.

Kýrk esrar perdesinde,
Kaf daðýnýn arafesinde
Göðün dili ölü.
Sefere mi çýkmýþ bedenler
Ahsen-i Takvimde
Bir bahar hikâyesinde
Uzaklarýn dilinde.
Bela,
Kâðýttan hýþýrtý
Sonsuzluk türküsünde misafir.
Avuçlarýma tebessümle kazýlan zindan
Yýkanýr saçlarýmýn güneþiz terinde,
Köklerini yere salmýþ
Bir deli aðacým uçurum gölgesinde
Meyvem kan.
Hüzün serdim hýralý yollara.
Ýkametgâhým,
Mavi bir að örmek
Maðara önlerine.

Kýrýlsýn çocuklarýn düþlerine býrakýlan mezar
Bir yýldýz bozsun gecenin katranýný semadan

Ah ey engizisyon çað,
Gýcýrdatma diþlerimi varoþlarda.
Cehennem doðuracaðým
Ahdim var totemleri yýkmaya,
Çoraplarýný çýkart yalnýzlýk
Homurtularýnla kal baþ baþa.
Hangi istasyona girsem,
Boynumun aðrýsýnda mýzýka çalan çocuklardan
Bana ayaklarýmý verin anamýn emzirdiði kuþlardan.
Uzatma sürgünümü sonbaharlara,
Aþiyan’da kalsýn bir yaným,
Eski yataklara serilmiþ
Kýrýlmaz bir þarký diðer yaným.

Uzak diyarlarý sevdikçe yaþlanýyorum,
Sökülüp aðaçlarýn yeþil renklerinden.
Savaþ görmüþ kentler gibi tarumar olmadan
Bir bebek olmalýyým kelebek kanatlarýnda daðlara uçan.
Biz bu bedeli ödedik eskimiþ tüfeklerin anýsýndan.
Beni böyle vurdular aynalara
Yüzümün böðürtleninde bir eþkýya daðýlýrken.

Sosyal Medyada Paylaşın: