KADER
...KADERÝM...
Boyun mu eðerdim ben bu hasrete?
Beni senden ayrý koydu kaderim.
Genç yaþta düþürdü zalim gurbete,
Aylarý, yýllarý saydý kaderim.
Çýkmadý karþýma, sýrtýmdan vurdu,
Zemheri ayýnda yaktý kavurdu,
Vermeyi bilmedi, isteyip durdu,
Meteliðe kadar soydu kaderim.
Ellerimi sýký sýký baðladý,
Acýmadý, yüreðimi daðladý,
Gözyaþlarým garip garip çaðladý,
Sinem delik deþik oydu kaderim.
Bir zaman dedi ki; geç Erciyes’i,
Geçtim amma aðýr oldu geçmesi,
Beynimin içinde inleyen sesi;
Ne iþitti, ne de duydu kaderim.
Nerede, ne kadar yaþarsan yaþa;
Birgün yazýlacak ismin bir taþa,
Ne feryad, ne isyan etmedim hâþâ,
Demek ki benim de buydu kaderim.
Gençliðim yitirdim sýladan ayrý,
Þimdi dönsem bile, olmaz ki hayrý,
Niyazi özleme alýþtý gayrý;
Sayende hasrete doydu kaderim.
N. Karaalioðlu/ 05.07.’17
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.