Benden topladığın çiçekleri ver onlara

bulutlarý herkes görüyordu
ben gözlerinin içine baktým

siyah bir gökkuþaðý giyindiðinden beri
avunmamýþ þarkýlar içiyorum
kanatýlmýþ kuþlar sürüyorum dudaðýma
sesine benzer sesler devþiriyorum sessizce

benden topladýðýn çiçekleri ver onlara
gittiðin yerdeki çiçeksizlere!

gözümün terzisinin sana biçtiði dað kumaþýný örtün
ölümsüz bir gövde kartal bir baþ gibi yürü
yürü
çiçeklerimi unutma!

hep uçurum oldun ayaðýma
kayalarýn en hançer öpüþünden
uyku diye kara bir sabahý
çar/mýh gibi
saplaya saplaya
uzak bir aðaç oluyorsun artýk
çiçeklerimi unutma!

sen bir camekana yaslýyorsun gülüþünü
kýrýlan buz bana doluyor
kadife sesinden bir aminle, ruhunla
mezarýmý süslüyorum ellerimle
sen bir Akdeniz rüzgarý soluyorsun
soluyor bütün açýklanmýþ kitabelerin yüzü

perdeler yýrtýyorum pencerelerine
gölgeni ezber ediyorum mavi bir sokakta
sana yetiþmek için
yetiþmek için
s a n a

saatler doðuruyorum günler büyütüyorum
kibrini kýrýyorum uzandýðýn her sözcüðün
boynundaki sevinci çatýyorum kaþlarýma
çiçeklerimi unutma!

yine de kazan istiyorum zayi duran tüm kumarlarýný
aksine de kýlabilirdim vedalarýný
çiçeklerimi unutma!

içtiðim avunmamýþ þarkýlarýn aðzýyla
kanatýlmýþ kuþlarýn lisanýyla
sessiz harflerin tanýklýðýnda
yine söylüyorum

benden topladýðýn çiçekleri ver onlara
gittiðin yerdeki çiçeksizlere...

raðmen.



Sosyal Medyada Paylaşın: