’’Savaþlarda anne ve babasýný yitiren tüm çocuklara ithaftýr.’’
Bir çocuðun gülüþünü anlayabilir mi
bir kalaþnikof ya da bir roketatar
ya da onun tetiðine basanlar...
çocuk bu
illa ki aðzýnýn kenarýnda
çikolata izleri olacaktýr
onu gören bir asker
çekip vurur mu bir çocuðu
delik deþik eder mi mermiler
üstünde ki yýrtýk pýrtýk gocuðu...
balonlara da mý
oyuncaklara tahta atlara da mý ateþ ediyorsunuz
onlarda yerle bir
onlarda kan revan içinde
çocuklarýn ruhlarý gibi
yok, yok bu savaþ deðil artýk
göründü dünyanýn dibi...
sadece
analarýný babalarýný vurmadýnýz o yavrucaklarýn
hayatlarý da biçildi tam ortadan
bir gün anasýný babasýný vurduðunuz
yetim bir çocuðu sevmeye kalkmayýn sakýn
gözlerine bakýn
gözleri baðrýnýzý delecektir inanýn...
Ahmet ZEYTÝNCÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.