ŞAİR...

Vatan feryadýný duyduðu anda,
Yiðit yürek gibi koþandýr þair...

Sevgiyi boðarken nefret dilekler,
Onlara deryaca taþandýr þair...

Önüne koysalar bin türlü engel,
Konu vatan ise; aþandýr þair...

Vatan gözyaþýna yüreði mendil,
Gariban derdine düþendir þair...

Arý gibi gezer petek bal yapar,
Lügat bahçesinde gülþendir þair...

Herkes lal olsada yutsa dilini,
Meclisin bülbülü ;dilþendir þair...

Hicran acýlarý ;yemeði aþý,
Üzüldükçe gönlü bir þendir þair...

Bir yetim gözyaþý görse kahrolur,
Aðuyu bal diye içendir þair..

Þiirleri canbulur kederli gözyaþýndan,
Gönlünü garibe açandýr þair....

Düþmandan gelirse kirli bir ülfet,
Eliyle ters edip kaçandýr þair...

Bir düþmandan gelen kirli mihnete,
Namusca nefreti saçandýr þair....

Onun yurdu saray ,kaþane deðil,
Milletin gönlünde açandýr þair...

Musa DOÐRUER(Teslimi)
02 haziran 2016



Sosyal Medyada Paylaşın: