BEN BURALARIN ADAMI DEĞİLİM

BEN BURALARIN ADAMI DEÐÝLÝM
Ben zaten buralarýn adamý deðilim.
Bunu yýllarca önce anlamýþtým.
O gün bugün ben,
Boðuþup dururum hep;
Ruhumu kemiren,
Sebebini bilmediklerimle…

Hep bekledim,
Bir kuþ gelse uzaklardan;
Öpse beni yanaklarýmdan.
Alýp ruhumu kanatlarýnýn altýna,
Uçup gitsin isterim.
Neresi olursa olsun,
Yeter ki mavisi olsun.

Ýstek bu ya iþte:
Kimisi sevgi ister,
Kimisi ekmek.
Ýkisini de bulmak kolay.
Ben, bende olmayaný isterim.
Gökyüzün yüceliklerin de:
Neresi oluþa olsun,
Yeter ki mavisi olsun.

Hürriyetin sonsuz nimeti vardýr.
Benimse arzularým bir oktur.
Deler geçer karanlýklarý.
O kuþu isterim hala.
Derdimi bir tek o anlar.
O çýkarýr beni karanlýklardan.
Ancak o huzur verebilir bana.

Ben buralarýn adamý deðilim.
Ben kuþlarla yaþayacaðým.
Ýstediðim,
Hürriyet ötesi bir þey belki ama…
Kuþ sesinden anlarým ben.
Onlarýn bakýþlarýyla mutlu olurum.

Gitmek isterim
Ýnsan eli deðmeyen
Mavisi olan
Her yere…

Kuþlarýn kanatlarýnda uyumak,
Onlarla oynamak ,onlarla þakalaþmak,
Onlarla yaþamak istiyorum.
Ben buralarýn adamý deðilim.
Arar bulurum kendimi umut bu ya
Bir kuþ sesinde,
Ýnsan eli deðmeyen,
Mavisi olan
Her yerde…
Yusuf Yýlmaz



























Sosyal Medyada Paylaşın: