’’Srebrenitsa’da 11 Temmuz 1995’de þehit düþen kardeþlerimizin aziz hatýrasýna saygýyla.’’
Ratko Mladiç denen, piçin komutasýnda
Ýnsanlýk yok olmuþtu, temmuzun ortasýnda...
Çýðlýklar duyulmuyor, hani yardým nerede
Ýnsandý boðazlanan, kýyý köþe derede...
Onbir temmuz doksanbeþ, bunun adý soykýrým
Aðlýyordu Boþnak genç, Sýrp’ýn elinde karý’m...
Hollandalý alçaklar, siz neyin gücüsünüz
Barýþ torbaya girmiþ, sadece öcüsünüz...
Beraber kadeh tutar, þerefe de dersiniz
Müslüman ölüp gider, insan eti yersiniz...
Bosnalý kardeþlerim, hesabý sorulacak
Sýrp’ýn alnýnda leke, kýyamete kalacak...
Çoluk çocuk demeden, katledilen insanlar
Gecenin bir zamaný, su gibi akan kanlar...
Sekizbin kadar vardý, þehit olan Boþnaklar
Cennetin kapýsýnda, bekliyor baþý aklar...
Adalet Divanýymýþ, hangi hukuk adalet
Lahey’in öküzleri, gak guguk ve atalet...
Bir gün gelir intikam, alýnýr Bosna Hersek
Ýþte o gün þehitler, yan yana dirsek dirsek...
O insanlar bu gün hür, ezanlar okunuyor
Geçmiþte yaþananlar, insana dokunuyor...
Srebrenitsa bizim, þehitler evladýmýz
Unutmadýk sizleri, yüreklerde acýmýz...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.