SENDEN GERİYE KALAN

Sana yazdýklarýmda, sanki kendimi gördüm;
Düþüncemi gam sardý, biraz da neþe ördüm.
Yazdýðým mýsralarda, her harf seni anlattý;
Dokundu hislerime, yüreðimi aðlattý!

Ayrýlýk hep kanayan; dermansýz bir yaraymýþ.
Varlýðýn güneþ gibi, yokluðun kapkaraymýþ.
Sevimsiz görünüyor, sen yokken, güzel olan;
Dipsiz bir kuyu gibi, senden geriye kalan!

Kopan bu fýrtýnalar, bilmem nereye eser.
Kýrdýðý þu dallar mý, býraktýðý tek eser!
Ya þu hýrçýn dalgalar, neden böyle öfkeli;
Yaðmuru hiç dinmedi, gözümün, sen gideli!

Kýzgýn ateþte yandý, umutlarým düþlerim;
Sensiz inan sahteydi, benim hep gülüþlerim!
Dokunmak istiyorum, mavi hayallerime;
Güç veremiyorum ki, dermansýz ellerime!


Mahmut KILIÇOÐLU

Sosyal Medyada Paylaşın: