İ S T A N B U L

Ýstanbul’dur düþlerin, hayallerin ülkesi;
O, ölümsüz aþklarýn, sevdalarýn bestesi!

Ýstanbul seveni çok, uðruna öleni var;
Gülleri hiç solmayan, hep yemyeþil bir bahar!

Ýstanbul ki uðruna, savaþýlan bir þehir;
Geçmiþten geleceðe, akan büyük bir nehir!

Ýstanbul’da tahtýný, kurdu nice sultanlar;
Tarihe not düþüldü, silinmeyen destanlar!

Ýstanbul gökyüzünün, sanki masmavi rengi;
Öyle bir þehirdir ki, cihanda yoktur dengi!

Ýstanbul dudaklardan, düþmeyen bir þarkýdýr;
Sanýrsýn ki dünyanýn, hem garbý hem þarkýdýr! (*)

Ýstanbul sinelerde, yer edinmiþ sevdadýr;
Gönülden arzulanan, istenen bir dünyadýr!

Ýstanbul sevildikçe, ona sevgiler artar;
Sevda kokan baðrýnda, sevdalýlarý yatar!

Ýstanbul gözlerimin, ýþýldayan pýnarý;
Þanlý geçmiþimizin, yaþayan dev çýnarý!

Ýstanbul öyle bir düþ, hayallerden de öte;
Surlarýnda aþýklar, her gün durur nöbete!

Ýstanbul duygularýn, gönüllerin zengini;
Ne yiðitler tanýdý, tanýttýrýp kendini!

Boðazdan akan sular, sanki onun canýdýr;
Görenlerin kalbinde, unutulmaz anýdýr!

Ýstanbul ecdatlardan, bize kalan emanet;
Zorluðunun yanýnda, öte yandan bir cennet!

Ýstanbul’u düþünüp, nesiller düþler kursun;
Bizden sonra gelenler, þanýna selam dursun!


(*) Garb : Batý; Þark : Doðu. [TDK]


Mahmut KILIÇOÐLU

Sosyal Medyada Paylaşın: