Söylesene niçin bu hüzün, Tüm gülümsemelerimi fenalaþtýran? Ve niçin bu akmayan gözyaþlarý? Belki görevimiz budur, Beyaz sayfalarý mürekkeple doldurmak.
Keman aðlasýn mý bu sefer de gündüz? Geceden kopmuþ olsa gerek birçok tel. En incesinden bir "mi" olsam ya sana, Biliyorum hep "do"lar çýkmýþ karþýna.
Notalarýn yerlerini anlatmak isterdim sana. Tellerim kopmuþ yayým kýrýlmýþ. Hadi ama bu kadar gýcýrtý yetmeli ikimize, Artýk çýkmalýsýn pencere arkalarýndan bence. Seni görüyorum, seni görüyorum, seni görüyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Snowflake Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.