(Anam aþk, babam aþk, Peygamberim aþk, Allahým aþk, Ben bir aþk çocuðuyum, Bu aleme aþký ve sevgiyi söylemeye geldim." / Mevlana)
Eyvallah… Yüreðini aþka mekan kýlanlara; Hu.
Kutsal emanetin, Yüreklerdeki ateþli duruþu, Dayanýmsýz yüreðin Ýftirasýna mazhar olan þahika; aþk... Yürekten yüreðe kement, Gönülden gönüle sevgi seli, Ve durdurulmuþ zaman aþk.
Cevr-u cefa âlemine Kanat çýrpan bülbül için Gülü kýble kýlandýr aþk.
Yüreðinin þavkýna Yýldýz yýldýz dönen pervane, Yana yana "yar" dedirten közden nur. Katmer katmer göveren Efsunlu gül rengidir. Ferhat’ýn vurdukça "aþk" diyen Külüngün ahengidir aþk.
Sevgiliyi nefes nefes yaþayan Ve her nefeste tutuþan Keremi külleyen “ah”týr aþk. Þems’e mah, Leyla’ya “eyvah”týr aþk.
Kays..! Ey aþkýn zirvesindeki ateþ, Mürþidim Kays… Ben aciz-i bi çareyim. Desturuna mazhar kýl beni Diyeyim ki; Aþk, mürþidim Kays demektir, Mürþidim Kays, aþk demektir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
eşiktekiadam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.