Onu sevmek
cehennemden cennete girmek gibiydi.
Geceleyin gündüze ermek.
Onu sevmek
Dikenli yollardan
Gül bahçesine girmek gibiydi;
Yara bere
Kan revan
Acýlar Ýçinde
Ama gülümseyerek!
Onu sevmek,
Kara kýþtan bahara geçmek gibiydi.
Kurumuþ dallardan çiçek açmak.
Onu sevmek
Kanatsýz uçmak gibiydi
Engin maviliklerde.
Onu sevmek
Kötünün iyiye dönmesiydi.
Yaðmurun ve karýn
Üþüten poyrazýn dinmeseydi.
Onu sevmek
Yaþanan hayatýn içe sinmesiydi, Çocuk yüreklerde.
Onu sevmek
Ölüme baþkaldýrmaktý.
Acýyý ve aðlatan sebepleri
Yeryüzünden kaldýrmaktý.
Onu sevmek
Daha fazla sevebilmek adýna
Güzele dair her þeyi sarýp kucaðýna
hayata dört elle saldýrmaktý
Hastalýkta ve saðlýkta.
Onu sevmek
Yaþadýkça yaþadýðýna doymamaktý.
Ondan ötesini duymamaktý.
Onu sevmek
Dünyanýn Merkezine koyup onu,
Ondan baþkasýna uymamaktý.
Onu sevmek
Ondan sonrasýný yok saymaktý,
Sonu hüsrana açýk düþlerde.
@duyguseliozan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.