FAHİŞE

Bir kadýn gördüm ki geçenlerde ben,
Zayýftý, yorgundu, hem de çok güzel.
O da olmalý ki bunun farkýnda,
Çok þeyler saklýydý bakýþlarýnda.

Henüz otuzunda deðildi ama,
Dersini vermiþti, yýllar adeta.
Sordum gözlerine, derdin ne diye.
Anlatamam dedi, uzun hikâye.

Anlat dedim, anlat; dinlerim seni.
Bilmek istiyorum serüvenini.
Nerden baþlayayým, bilmem ki dedi.
Bu gözler ki güzel bir gün görmedi.

Eskiden iki gönül bir olunca,
Sefil bir samanlýk olurmuþ seyran.
Þimdilerde beþ parasýz kalýnca,
Saray bile olsa, oluyor viran.

Ýnsanýn kaderi güzel olmazsa,
Yüzdeki güzellik fayda etmiyor.
Elim bir lokmacýk ekmek bulmazsa,
Ayaklarým viraneye gitmiyor.

Yok mu geçimini saðlayan kocan?
Varsa çocuklarýn, onlara bakan?
Dedi, çocuðumun babasý olan,
Gitti de dönmedi, Alamanya’dan.

Anladým, çilekeþ bir kadýndý bu.
Dedim, yanýndaki senin oðlun mu?
Duymamýþ gibiydi, baktý gözüme.
Pezevengim dedi, dönüp yüzüne.

Ýþçi karýsýsýn diye baþlayan,
Nutuklar çeksem de nafile iþte.
Ona bu haliyle ümit baðlayan,
Pezevenkler biter mi bu gidiþle?

Ekmek için giden gurbetçi eþe,
Lâyýk mýydý sanki böyle fahiþe?
Derler ama bir fýrsatýn’ bulunca,
Rahat býrakmazlar seni fahiþe!

Sosyal Medyada Paylaşın: