ÖLÜM KOKUYOR GECE

Bu gece
Ölümün soðuk yüzünü hatýrladým
Karþýmda gülerken hatýrlýyorum gözlerini
Garip uyku gibi sarsýyor geceyi yalnýzlýðým
Onca kalabalýklar içinde tek baþýmayým
Hüzünle meydan savaþýndayým
Sabýrlý günlerin kýlýcýný çektim
Vur acýný yüreðime sende
Dört duvar arasýnda mavi'midir herþey
Bir gül yapraðý gibi
Yaþantým ayaklar altýnda þimdi
Nereye baksan hüzün düþer gözlerime
Karanlýk,aydýnlanmaz artýk geceler
Ýsyaným sadece kendime
Yýllardýr yaralý canevime
Akýp giden zamana,çiçeði olmayan mevsimlere
Þimdi sende uzaktan
Çekil bir köþeye seyredersin beni sessizce..
Bundan sonrasý yalnýzlýk
Ýçine gömdüðün o derin çýðlýk..!
Zifiri gecelerime ay küs doðmuyor yüreðine artýk..
Yüz üstü býrakýp gittin herkes gibi
Ah! nereye dokunsam ince sýzýlar yüreðimde..
Kör karanlýklardasýn ey kalbim..!
Uçurumlar kadar derin ve yalnýz
Her gün ölümü düþünüyorum
Günahkârsýn ey kalbim, günahkar
Insanlarý sevmekten suçlusun
Kýyametten beter her günüm
Affetmiyor hayat yüreðimle oynayaný
Titriyor elimde ölüm fermaný
Mavi bir kuþ üþür durur penceremde
Bir þeyler eriyip gidiyor her gece
Üþüyorum sancýlý ve sessiz
Sanki ölüm var bu gecede
Gidiyorum bilmediðim yolculuklara
Çok ah aldýn yüreðim
Ýstesende geri vermiyor yýllar geçen zamaný
Paramparça umutlar iç çekiþlerimde
Hayal kuramýyorum çiçekler üþüyor
Yedi kat yerin altýnda kalýyor haykýrýþlarým
Artýk sesimi kimse duymuyor
Ölüm kokuyor sanki gecede
Y.szgn

Sosyal Medyada Paylaşın: