Turkuaz

Sabah olur
Yüzümde sancýlý bir hayat baþlar.
Paslý bir pencere pervazýnda daðýlýr kuþ sesleri
Bir yaðmur damlasý gibi ýslak.
Çocukluðumun solgun yüzü gezinir dýþarda.
Utangaç bir midye kabuðuna benzer düþlerim.
Uzak bir çizgide derin bir yalnýzlýk,
Unutulmaya yüz tutmuþ ellerim,
Saçlarým,
Gölgem.
Sonra, bu deniz derim,
Bu gök,
Bu sahte turkuaz mavisi yalanlar.
Hiç gibi eksik bedenim
Dokunmak ne mümkün.
Ben bile bu kadar yabancý,
Bu kadar asiyim ellerime.
Ne bileyim iþte unuttum her þeyi.
Bir ayak izleri kaldý geçmiþin.
"Sahi adým neydi benim..?

Özge Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın: