“Zaman freni olmayan bisiklet gibidir”
Daha dün
*Otuz beþ yaþ* þiirini okuyordum.
Zaman nasýl da su gibi akýp geçmiþ
Anlayamadým…
*
Çocuk gibi olmayý isterken
Geriye dönüp baktýðýmda
Dün bitmiþ…
Bugün de geçecek
Umudum yarýnlara kalacak
Oysa…
Oysa yarýnlar da dünden tükenmiþ…
*
Hep çocuk kalalým istedik.
Bazen de büyüyelim diye dua ettik
… Ve
Büyüdük!
Büyürken…
Hiç farkýnda olmamýþýz,
Hayat çizgisi
Belirmiþ yüzümüzde çoktan…
*
Çocuk ruhlu kalalým istedik
Hayatýn gerçeklerinden kaçýp
Pembe hayallere daldýk.
Oysa hayat çok acý
Kurtuluruz belki hayallerden
Umutlarýmýz kaybolur gider birden…
*
Büyürüz, zamanla olgunlaþýrýz güya
Yerli yersiz sabredemeyiz
Bütün canýlar büyür, büyüyecek de
Doðanýn kanunu…
Zor deðildir aslýnda,
Zor olan olgunluða katlanmak…
Gerçeklere sýrt çevirmeden
Pembe düþlerin saçmalýðýný anlayýp
Gerçekleri görmek en doðrusudur
Zaman akýp giderken…
*
Hayat…
Dümdüz bir çizgi gibi görürüz.
Kim bilir?
Belki de hiç ciddiye almadan
Günübirlik yaþadýk.
Engelli yollarý burnumuz havada geçtik
Görmedik hayatýn gerçeklerini.
Görmezden geldik,
Zorda kalýnca da selam durduk…
Dedik ki; insanoðlu bu! Þaþar da beþer de,
Ders almadýk ki yaþadýklarýmýzdan.
Onca imkânsýzlýklar arasýna
Bir umut diyerek
Nice beklentiler sýðdýrdýk…
*
Olmayacak duaya âmin dedik
Ýinanmak istedik
Seçtik en kolayýný,
Ýnanmýþ göründük…
Geçti… Eski dediðimiz o günler
Kýsacýk bir zaman dilimiymiþ meðer…
*
Hayat denen engebeli yolda yürürken
Ayaklarýmýz yaralandý.
Yüreðimiz kâh can kýrýklarý ile doldu
Kâh kan revan içerisinde kaldý.
Yaralarýmýza,
Kendi ellerimizle bastýk tuzu gözyaþlarýmýzla.
*
Kalabalýklar arasýnda yapayalnýz kaldýk
Zor günler yaþadýk,
Birbirimizin yanýnda olamadýk istesek de.
Belki bir fýrtýnaydý kapýldýðýmýz
Habersizdik mahremden, yasaklardan
Sarp dolambaçlý yollardan, ahretten…
*
Aðlarken birlikte çýkmazlarýmýza
Ortak payda da buluþtuk
Deðiþti hayatlarýmýz ve
Hayatýmýzýn akýþý…
Bundan sonrasý da olmayacak.
Ya da daha hýzlý
Belki de daha kýsa…
Ama biliyorum ki çok yorucu olacak…
*
Kim bilir yine göz göze geleceðiz
Bakýþlarýmýz donuk
Kör ve manasýz
Neden diye soramayacaðýz!
Sormuþ olsak bile,
Nasýl anlatacaðýz?
Kelimeler anlamýný yitirmiþ olacak
Yarýnlarýmýzda…
*
…Ve
Sen ve ben…
Biz yani…
Harf-harf eksileceðiz
Ben yine þiirler yazacaðým
Defterlerim okunmamýþ þiirlerle dolacak
Olmayan senli cümleleri telaffuz edemeyeceksin
Dilin lal olacak.
Cümleler kuramayacaðýz
Dize-dize, satýr-satýr susacaðýz.
Çaresiz
Zamana alýþacaðýz…
Mustafa KARAAHMETOÐLU
26.03.2017