Can İstanbul

Saçlarý yalnýzlýðýn buðusuna takýlan,
Gözleri deniz mavisi bir kadýndý Ýstanbul.
Bakýþýyla yüreðimi daðlayan,
Bir kez görüp vurulduðum kadýndý Ýstanbul.
Martýlarla dertleþirdim.
Yüzüm Ýstanbul’un göðsünde.
Ilýman sessizliðinde zamanýn,
Dalgalarýn kýyýya vuruþunu izlerdim.
Bir kez görüp bin kez soluðum.
Sokaklarýný ezbere bildiðim.
Aþk cennetimin baþkenti þehrim...
Caným Ýstanbul’um.

Ýlk kez göz göze geliþimiz.
Bir aile ziyaretine giderken ki zaman,
Nasýl da çekilmez görünmüþtün bana.
Sanki attýðým her adým dik bir yokuþu çýkar gibiydi.
Þimdilerdeyse hiç bitmesin istediðim yolculuðum.
Sahi ne uzun zaman oldu görüþmeyeli.
Bin yýl hasret kalmýþ gibiyim.
Geçen þu kýsacýk zamanda.

Aç kollarýný yârim.
Hasret dolu bir gemi yol alýyor bulunduðun limana.
Haber et duymayan kim varsa ve dahi uçan kuþa.
Artýk kavuþma zamaný…
Sosyal Medyada Paylaşın: