EDİRNE'DEN GEÇTİM

EDÝRNEDEN GEÇTÝM
Keþan’dan hüzünle ayrýldým.
Ergene Nehri üzerinden,
Uzun köprüye hayran kaldým.

Sabah tarhana çorbasý,
Öðlen ciðer sarmasý,
Peþine peynir helvasý…

Yeni Köy bir küçük þehir gibi.
Taþ duvarla örülmüþ Muradiye camii.
Yemeden geçilmez Kýrcasalih köftesi…

Uzaktan iki, yaklaþýnca dört minarelidir.
Bir kapýdan üç þerefeye üç ayrý yol vardýr.
Mimar Sina’nýn sýrrý burada gizlidir.

Her akþam okunur Kur-an –ý Kerim.
O sesi her yerde ararým.
Selimiye’de bulur dinlerim.

O ses yankýlanýr /Selimiye’de.
Sütunlarýn üstünde…
Üçgençiklerin içinde.

Kadýn yeri vermedi /Selimiye’de.
Yapýnca ters laleyi,
Ýzini aldý Mimar Sinan/Selimiye’de.

Sade bir kürsü tahsis edildi / Selimiye’de.
Türkistan’dan gelen,
Hacý Bayram Veli’ye.


Þehitler tepesinde karanfiller kokar.
Ekmeðine kum katar.
Öyle savunur Þükrü Paþa/Edirne’yi!

Tabyalarda pencerelerde üç ayna.
Rus, Bulgar, Yunan ayný anda,
Saldýrýrlar Edirneye.

Meriç nehri kabarýr.
Tunç Adasý sýzlanýr.
Þehitlerin ruhu þaadlanýr.

Karþýda Karaaðaç,
Beride Dedeaðaç,
Beni sar koynuna
Sakýn býrakma.
Edirne evliyalar diyarý.
Yusuf Yýlmaz





Sosyal Medyada Paylaşın: