ÜSÜR GÖZLERI YARALI KUSUN

Tutulmus yollarin issiz gölgelerinde
düs alir ellerimi yalnizlik kentine
üsür gözleri yarali kusun
kanatlarinda ülke
terk edilmis sokaklarda
firtina icinde geceyi saran mavisi gözlerin
saclarin rengi kar yumaginda sürgün
öpülmemis hüzünlerin batisinda
kosarken düslerin
barmak izlerinde oturmus avuclarim
rüzgarin sesinde kalan yillarin
her parcasinda adresim
tahta bavul icinde sakladim
hasreti yüzümdeki kirik cizgilerle
yasim delikanli bir umutdu bahara
sana ait gencligimde gurbet
göcmen kaldi adin
yoksul isci
yüzü fakir kirden sakli sarap tadi
dargin dilin sözünde demir suskun
bir metreye uzatilmis nefesinde yarali gülüsüm
gölgelerde gidisin mendiliyle
tutmus kapilari kilitsiz
tren yorgun fisiltisiyla ülkesiz
üsür gözleri yarali kusun
üsür bir metreye uzanmis ölüm
suya inmis ayriliklarda
yalan kaldi aramizda topragin
yarin gözleri kaldigi yere
döndüm zengin ama yüreksiz



A. Özenc Yasar
04.01.2007 Berlin
Sosyal Medyada Paylaşın: