Kalabalýk içinde gülersin, aðlarsýn, anlatýrsýn, küsersin Döndüðünde “bir tek” kiþi yoktur arkanda Onlar güldükleri, aðladýklarý küstükleri zaman Hep yanlarýndaydýn oysa Kaç dert dinlemiþsindir Kaçýna çaresin hala "Peki" dersin içinden Ben yük müyüm hayatta Bakar körler duymaz seni Anlamazlar Habersizlerdir ne düþündüðünden Görmez kimse zoraki gülümsediðini Kahkalar arasýnda kaybolur “sessiz çýðlýðýn” Ölmüþ derler birgün arkandan Senin zaten yaþamadýðýný farketmezler. Ölü müsün dirimi bunu sen bile bilemezsin Ancak topraða kavuþunca küspe bedenin “Ohh be” der ruhun Yalnýz bir kurt kadar özgürsün Gülce Þeren 24.06.2017 Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülce Şeren Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.