RÜZGAR

Rüzgar, rûhumda nefes gibi solurdu zaman,
Aðaç hüzünle aðlardý dallarýnda yaðmur.
Gönlümde dalgalý bir deniz duygulu hazan,
Özlem, bulutlarýyla gözlerden yaðan yaðmur.

Daldým esmer çehrendeki eþsiz cemaline,
Yüreðimin aynasýnda gördüðüm gölgesin.
Ürperdin birden çekildin o yalnýz hâline,
Yaþarsin sessizce dünyamýn tek güneþisin.

Havada bir gurbet kuþu var özgürce uçan,
Uzak olsak ta hep ayný aya bakýyoruz.
Gündüz gece kalbin teridir çaðlayýp akan,
Bir avuç gamlý toprakla göðü örtüyoruz.

Ama, o hep sevgiyle esip gelen rüzgarlar,
Artýk göçedip vardýlar bir baþka dünyaya.
Asýrlardan beri susuz kanayan yaralar,
Birer birer acýtýp can verdiler sevdaya.

Þimdi dertli gönlümün sensiz çaresizliði,
Yalnýzlýk gecelerimde esen tek arkadaþ.
Çöldeki mecnuna denk aþkýmýn sýcaklýðý,
Öz yaþa bir kez öl, iyilik rüzgarýn yoldaþ...

Figen ANAR / 22.06.2017
Sosyal Medyada Paylaşın: