içimiz hüzzam
dýþýmýz bahar
nihavent þarkýlar söylüyor
dallardaki kuþlar..
bizi kaynaþtýracak bir nota aradýk bu makamda
bestesi yarým kalmýþ bir eserin
yarým kalmýþ her sözünde
nikahý kýyýlmadan kýyýlan
iki ayrý sözlüyüz þimdi
oysa gök
kuþaðýný ördürecekti
esmer tenli bir kýzýn
sabun kokan saçlarýnda
takvimlerden kopardýðýmýz her sayfanýn arkasýnda
yaþadýðýmýz güne dair mutluluk menkýbeleri okuyup
yarýna dair daha güzel günlerin olacaðý müjdelenecekti
kalbi,
bizsizlik denen o düþmanýn iþgalinden kurtarabilseydik eðer
olmadý iþte
bir bahar daha geçti
çiçekler döküldü
yaðmurlarla birlikte çekti gök..kuþaðýný
ve biz uzaktan sevdiðimiz için asla doðmayacak o sabun kokulu kýz
ve hiç bir nota
kaynaþtýrmayacak bizi bu makamda
içimiz hüzzam
dýþýmýz
son bahar olunca
buluþacaðýz elbet
sonbaharýn sarartan notasýnda..