Can Memleketim

Yüzüme yüzünü süren cennet melakesi kadýn.
Ellerinde bir anne þefkati týlsýmý var sanki.
Ne vakit dokunsan yüzüme içimde bir ferahlýk oluyor.
Kederi çýkmaz sokakta býrakýyorum.
Burnuma yayýlan,
Taze biçilmiþ ot kokusu misali gülüþün.
Memleket oluyorsun birden.
Çocukluðumu gömdüðüm.
Eski dostlarý yitirdiðim.
Kanayan yaným can memleketim...

O an beni bir aðlamak tutuyor.
Öyle gizli saklý deðil.
Büyükler gibi korkarak hiç deðil.
Çocuklar gibi içten bir aðlamak.
Öylesine benimsin ki.
Öylesine seninim ki.
Bizden öncesi hiç yaþanmamýþ gibi.
Can suyum, arpam, buðdayým ekmeðim.
Alýn yazým, kabul olunmuþ duam.
Ýyi ki hayatýmdasýn.

Senden öncesi yok.
Yaþamadým sayýyorum.
Öylesine hayal kýrýklýðý birikmiþ ki içimde.
Sana varýþým yarým asýr sürdü sanki.

Þimdi sendeysem ne önemi var geçmiþin.
Ben senle doldum taþtým.
Sen miladým sen her mevsim tazeliðim.
Soluduðum havam aldýðým nefesim.
Ýyiki çýktýn karþýma.
Bitmeyen umudum tükenmeyen kalemim...
Sosyal Medyada Paylaşın: