Elbet bir gün
Vakti gelir elbet,
direniþlerde yerlerde sürüklenen analar
hamur açar, odun ateþinde piþirir
þen sofralarda çýnlar kahkahalar
bebeler analarýnýn ak sütü gibi bembeyaz yaþar
kadýnlar çiçekli yemenileriyle, havalanan etekleriyle düðün alaylarýnda halay çeker
Babalar ekmeðin köþesini birlikte koparýr oðullarýyla
uçurtma uçurur, çimenlere uzanýr sere serpe
Gelmez mi?
Gelir elbet vakti
Doðu-Batý
Kuzey -Güney
buluþur ayný bulutun altýnda
yeryüzü sofralarýnda
güneþ sýcacýk sarar
yaðmur damlalarý ýþýldar saçlarýnda.
Gelir vakit
Ey yüzünü görmediðim bacým
acýsýný bölüþtüðüm kardeþim
elbet bir gün
celladýn elindeki zulüm döner kendine.
Direnmektir yaþamamýn mihenk taþý
deðirmen taþýnda öðüt acýlarýný
umudun, kardeþliðin, barýþýn ekmeði tatlý olur,
unu eleyip asma eleði duvara, eðilme
Unutma son sözü dik duranlar söyler...
£ce £rsoy___(200617)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.