Kelime öðret bana, kelime daðarcýðým yetmiyor isyana tavan itiyor zemin içine çekiyor insanlar göðüs kafesimi ikiye ayýrýyor ben onlarý; -horlayan ve horlananlar- demir kabaralar öfkeyle eziyor umutlarýmý havaya yerleþen kara bulut geriyor yayýný düþünceler, düþünceler binlerce kurþun asker çimenlerde güvercin ölüsü. Bak yine gece tuttu göz yumamadým acýlara ben dokuz doðurdum göz altý morluklarý gece günü doðurdu verdi kucaðýma.