kalp bu
lazým olabilir baþka bir kalbe..
bu yüzden periyodik bakýmýný yaptýracak bir servis bulmalý
aþka olan inancýný yitirmiþ baþka bir kadýn kalbinde
göðsünün kafesinde týkýþýp kaldýðýmýz zamanlardý
kafesin demir parmaklýklarýna onlarca kadýn yüzü
ve her yüzde birer çift gözün ucu deðerken üstümüze
saklambaç oynardýk
sanki birbirimizden baþka birini bulma olasýlýðý varmýþçasýna
tek seni sevdikçe
haksýzlýk etmenin vicdansal azabýný çekiyordum
sevgimsiz býraktýðým kalplere
aþk tohum gibidir
sevilmeye müsait her kalpte açabilir
ki açtý
bak burasý mühim
iyi dinle;
tohum uyuyan bir canlýdýr aslýnda
ekilmediði sürece uzun zaman saklanabilir
ama ekildikten sonra güneþ yüzü arar
ikilimini arar
yaðmur düþsün ister
koklansýn ister
bakýlsýn ister
tohumlanýp
dökülmek ister topraðýna..
ben,
gözlerinin elleriyle kalbine serpilen tohumdum
açtýðýmda adýmý aþk koydun
öptün
kokladýn
ellerinle sevip
þarkýlar söyledin
konuþup dertleþtin kimi zaman
haliyle þýmardým
ki sen bunu da sevdin
ama gittin kalbinin pencere kenarýndaki saksýya koydun
çünkü kadýndýn
ve her kadýn gibi çiçeklerinin güzelliði sergilensin isteyip
o bilindik can alýcý hatayý yaptýn
hal böyle olunca da
yetiþtirdiðin o güzelliði
el emeðin göz nurunu gören her göz
göz deðip göze getirdi
el deðip iz býraktý
kokumu çekip iþledi içine
kendinle gurur duydun
mutlu olmana en güzel sebep olan çiçeði tekrar içine aldýðýnda
baþka gözler
baþka eller
ve baþka kokular duyumsadýn üstünde
haliyle arzun köreldi
o eski
o ilk
o sadece sana ait olan hissi kaybettin
ben
kendi içimde gün yüzü görmemiþ tohumdum karanlýðýmda
binlerce yýl bekleyecek kadar baðýmsýzdým zamandan
ama ektin beni !
açtým
aþk yüzü görünce gözlerinde
daha çok acýktým
ve adýmý aþk koyduðundan beridir diyetteyim þimdi
niyetimi bozacak bir baþka kalbin topraðýna ekilmeyi bekleyen..tohum
hikayesi okunmuþ
üzerinde güneþ ýþýðýndan koruyunuz yazýlý bir kitabýn içinde
son sözü yazýlmayý bekleyen kalemim..hepsi bu