Yüreğini-Dök-Denize
Kim derdi ki bir gün ayrýlacaðýmýzý. Hani büyüktü sevdamýz. Hani bitmezdi, birbirimize verdiðimiz sözler hiç oldu birden. Oysa ne çok sevmiþtik birbirimizi. Hatýrlýyor musun?
Ayrýlmadan bir hafta önceydi bana o güzel vaatlerini sýraladýðýn gün. Hatta dönüp, haykýrýrcasýna yüreðini denize dökmüþtün. ‘Ben bu kadýný seviyorum’ deðiþin, gitmiyor gözümün önünden. Bir film þeridi misali geçiyor, alay ederek gözlerimin kýyýlarýndan.
Gözlerimi okyanusa benzetirdin. Mavinin sana huzur verdiðini söylerdin. Sen gittin ya, o mavilerde þimdi huzursuzluk hâkim.
Yine sensizliðin çaresizliðinde oturmuþ, senli günleri düþlüyorum. Güzümde yaþ, yüzümde asýlý kalmýþ bir tebessümle. Gözyaþým tebessümün yanýndan akýp geçiyor sessizce. Hala özlüyor musun ellerimi? Ellerimden tutup savururdun, rüzgâr saçlarýmda dolaþýrken, sen eðilip gülen gözlerimden öperdin. Bense kahvelerinde boðulmak istercesine derinlerine dalar giderdim kahvelerde kendimi görürdüm. Gezdiðimiz yerlere yalnýzca ben gidiyorum þimdi. Seni unutmak istemezmiþ gibi. Bedenim bedenine yakýþtýðý için sevmemiþtim seni, Yakýþýklý olmanda önemsizdi… Yüreðim yüreðini sevmiþti. Basit cümleler kurmadým hiçbir zaman. Ben seni severken içim titreyerek sevdim basitçe deðil.
Bilirsin basitliði sevmediðimi… Basit cümlelerle sevenler, çabuk vazgeçerler.
Ýçi titreyerek sevenlerse, yýllar sonra onu görse bile gözbebeðiyle titrer içi.
Her aklýma geldiðinde kalbimde bir yer sýzlýyor. Ýçim içime sýðmýyor da Dýþarý taþýyor. Nefes aldýrmýyor yokluðun. Bir kenarda yokluðunun ertesi, bir kenarda varlýðýnda yaþananlar. Ortasýnda ben. Düþün ne halde olduðumu. Ortalarýnda kalmýþ yüreðim, çýðlýk çýðlýða koþuþturuyor týpký cehennemde yanarcasýna. Birlikte gittiðimiz denizler de söndürmüyor içimdeki cehennemi. Onlarý bile doldurmuþsun bana karþý sanki. Huzur vermiyor eskisi gibi.
Hasret kaldýðým birine son sözlerimi söyleyemeyecek kadar cesaretsizim… Seni unutursam kaybolurum ben. Unutmak ölüm demek. Daha çok yaþatacaðým sevgini, içimin en kuytularýnda. Hala umudum var aslýnda, döneceðine dair bana. Benim çocuk yanýmý severdin en çok. Bende olgunluðunu. Sen belki bensiz olgun olabilirsin ama ben sensiz
Çocuk olamýyorum. Her þeyimle beraber çocuk yanýmda sen de kaldý… Kime çocukluk yapacaðým ki senden baþka yüzden dönmelisin çocukluðumun hatýrýna.
Çok sevdiðim hiç sevilmediðim bu sözler bir veda deðil sana. Satýrlarýmda saklayacaðým seni. Bir tek sen bileceksin senli cümlelerimi. Nedensiz sevgimin nedensiz gidiþi, yüreðini denizlere dök, bensizliðin nasýl olduðunu anlat onlara. Dalgalar söylediklerini ulaþtýrýr bana.
Rukiye Türeyen!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.