...GÖNÜL...

Bir yârin baðýna kanat açtýn da,
Ateþten rengine kandýn ey gönül!
Sana gül açmayan dalda uçtun da,
Bir dertten bin derde kondun ey gönül!

Her kýrmýzý rengi gülden bilirdin,
Bu bir bahar deyip çiçeklenirdin,
Aþkýn ummanýna akan nehirdin,
Mihrican mý deðdi, dondun ey gönül?

Güneþi andýran bir yüz görünce,
Yârini yâd ettin bütün ömrünce,
Þamdanýna hasret yeli vurunca,
Az mý dalgalanýp, söndün ey gönül?

Ne kadar sevdinse kadrin olmadý,
Dolusu almadý, boþu dolmadý,
Artýk tutunacak bir dal kalmadý,
Boþa sevdalanýp, yandýn ey gönül!

Ýbrahim Vedat Çarpar
Sosyal Medyada Paylaşın: