Oğul

Oðul
Doðmadýn diye küsmedim sana
Olsun! Kendi nefesimle büyütürüm seni.

Bir el gelip kesecek göbek baðýný, canýn yanmaz dediler
Düþlerim attý seni dýþarý
Dinmedi yine sýzýsý

Ellere býrakmadým makasý
Uyandýrdým kendimi hayallerden
Gerçeklerle yýkadým tek tek onlarý
Çýkar çýkmaz hayalimden
Kordonunu ben kestim
Düþlerimde de ölüsün oðul.

Ýlk gülüþün hangi güne denk düþer
Takvimlere düþtüm notlarý
Hepsinde katil ellerim izliyor çizikleri
Kime gülmüþtün sahi
Arada, burnuma gelir süt kokun
Göðsüm þiþer be oðul.

Gözlerindeki ýþýltý yansýyor yüreðime
Evet tam orada bir sen var, üstünde çýðlýklarým
Gözlerinin mavi rengi yükseliyor güneþ doðmayan ülkeme
Ah oðul
Ülkem küllerini silkelerken üzerinden
Ben hala virgül peþindeyim
Zihnim þiþiyor oðul
Ýçinde söylenmemiþ ninniler.

Kulaklarýma çalýnýyor uzaklardan,
Kýrýk hayallerin diyarýndan gelmiþ bir ses
Tüm daðlarý yüreðim taþýyor sanki
Çocuk sesin -ne de çok beklemiþtim- keman týnýsý gibi
Düþlerimi delip geçiyor
Hücrelerim daðýlýyor etrafa
Hepsi sen oluyor baðýrýyorlar bir aðýzdan ’anne’ diye.

En çok da serçe parmaðým özlüyor seni.
Sosyal Medyada Paylaşın: