Ben Sanıktım
yine bir özlem
bir sorgunun içindeyim
binlerce sen biriktirdim içimde
sen neredeysen
ben oradaydým
senden uzak yaþamak nasýldýr bilmiyorum
ömür geçip gidiyordu
bense seni arýyordum bu karanlýk tenimin içinde
þu lanet olasý özlemek
yine canýma okuyor yokluðunu
sonra bir cümlenin içinde
saçlarýndan kokluyorum seni
sonra bir þarkýnýn elinden tutup sana geliyorum
dinlediðim þarkýlar seni aðlýyor bana
içim sýzým sýzým acý dolu
ve bir depremin enkazýnda kalýyorum
yokluðuna sýmsýký sarýlmýþým
býrakma beni
býrakma
ellerim titriyor
gözümden sensizlik akýyor yine gecenin bir yarýsý
ya göðsüm
ah göðsüm en çok o seni arýyor
gözüm yine pencerede
odama inen yýldýza bakýyorum
nasýlda sen
nasýlda kokun
ve terin iniyor odama
tenimde terin
coðrafyasý keþfedilmemiþ bir okyanus mavisi sanki
kaç acýya sarýldým
kaç aðlamaklý bulutla dertleþtim
ve kaç þehir hayaller kurdum
hepsi sen
hepsi bizim için
kendi yalnýzlýðýmý ne zaman öldürmek istesem
hep sen geliyorsun aklýma
ya içimde bir yerlerde sana zarar verirsem
iþte o zaman bende kendimi vururum sende
oysa kokun bir býçak gibi
göðsümde geziniyor yine
gözüm yine aðlamaklý sana sarýlýyorum
ben sanýktým
sende tanýktýn, sana mahkum olduðuma
ibrahim dalkýlýç
16/06/2017
00:50 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.