dilimde
yarým kalmýþ masallar
zaman eski
zaman,
’ tükeneceðiz’ diyen bir þarkýnýn hüznünde
incelen bir ney sesi
ellerim kül
kalp kýrýk
kalem küs
her virgül
gül koyuyor sensizliðin sonuna
her virgül
kývrýlýp
uyuyor sonsuzluðunda
oysa
hiç büyümemeye yemin etmiþtik
küçük aðýzlarýmýza aldýrmadan
süt kokulu hayalleri emdiðimiz zamanlarda
aynalara adýný fýsýldadýðýmda
mutluluðun resmini görürdüm karþýmda
mutluluk adýndý
adýndaki iki heceye sýðacak kadar inanýlmazdý
sen inandýkça
söylediðim her masal
gözlerinde büyüyor
büyü olup yansýyordu gözlerime
çocuktuk,
ama çocuk olacak yaþta deðildik
eðildik gerçeklere
çekip gittik
dilimde eskiden kalma masallar
içim.. çocuk
ellerim kül
ellerim soðuk
ellerim el olamayacak kadar el olmuþ ellere
zaman desen
sorma
’hasretinle yanan’ bir þarkýnýn rüzgarýnda
geçmiþe yol alan bir ney þimdi
aldýrma..