MUSALLA TAŞI
Her tarafta sela sesi, inletiyor bayýr bucaðý,
Yine ateþ düþtü bak, ölen garip, yýkýldý ocaðý.
Ýlla gelecektir insan, þüphe yok, musalla taþýna,
Üzülür eþi dostu, gözünde yaþ...Vah ! Vahlar baþýna.
Sanki bir ilk duraktýr, saf tutmuþ, üzgündür arkadaþý,
Yolcu eyler bir bir öleni, uðurlar musalla taþý.
Mezarý kazýlmýþtýr, tahtalar hazýr, bekler yerinde,
Ýnsanlar aðlaþýr durur hep, ölen, amelin derdinde.
Bir kez öldün mü, kýyametin kopar, dönülmez geriye,
Giden gelmez olur, çizgidir o alem, gelmez beriye.
Neylersin ki, baþýmýza gelecek, kaçýnýlmaz ölüm,
Put eyler dünyayý insan, yapar zulüm üstüne zulüm.
Baþlar sorgu sualler, topraðýn altý bil ki mahkeme,
Artýk yardým nedir ki ? Yoktur sorgucuda muhakeme.
Ölen öldü, artýk amel ile baþ baþa kalýr kendi.
Yaptýðý iyilik, ya da kötülük, olur onun derdi.
Þimdi derim, kýrmamak gerekir, kalp Allah’ ýn evidir,
Cennet istiyor isen, dünyada iyilik bilmelidir.
Ýrfan nedir ki, nasihat verir, ölümlü garip bir kul,
Bak viran oldu ocaklar, kimi yetim, öksüz, kimi dul.
Ýrfan Yýldýrým Çevik
Sosyal Medyada Paylaşın:
İrfan Yıldırım Çevik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.