PLAKTAKİ ŞARKI

Gelirsin diye hep umutla yaþadým,
Lügatýmda olmadý hiç ayrýlýklar,
Kaçtým durdum, yüzleþmekten ebediyen,
Ben sensizdim amma, sen ile yaþadým.

Sensiz olan mektubu, okumaz oldum,
Noktayý çýkardým, bitmesin diye ben,
Baþlamak istemedim, yeni yaþama,
Hep, virgüller ile geçiþtirdim durdum.

Öteledim durmadan, anlayacaðýn,
Sensiz hiç, baharlar gelmesin istedim,
Gönlümü avuttum, çocuklar gibi ben,
Duraksýz yol eyledim, varmayacaðým.

Yüzümde çizgiler, saçlarýmda kýrlar,
Yaþlandým artýk, o eski ben deðilim,
Plaðýmýz çalar durur, eskisi gibi,
Aðzým durmaz hiç, þarkýmýzý mýrýldar.

Bekliyorum garip garip penceremde,
Her geçen gün, yeni umut heyecanla.
Sen ve ben, yýllar önceki eski resmin,
Karþýmda, bakar dururum, çerçevede.

Neylerim ki ben, sensiz olan bu þehri,
Havayý, doðayý, cadde, sokaklarý.
Anlamsýz her þey, kifayetsiz, daðýnýk,
Yaþamak deðil bu, solumaktýr zehri.

Ýrfan Yýldýrým Çevik
Sosyal Medyada Paylaşın: