GÖZBEBEĞİM

En çok sevdiðini ararmýþ gözler

Belki bir yolun sonunda, belki

rastgele bir insan gülüþünde…

Yine bir çift kavgada ismimi unuttum
eþek sudan gelinceye kadar elleri vardý adamýn

boylu boslu çocuktum biraz daha
zaman kok(p)ardý saçlarým(ý)

eþek sudan gelinceye kadar elleri olan adam

ismimi bilmiyordu, anamý babamý tanýmazdý
ama fi yýldýr pazarcý gibi küfürler satýyordu
anama avradýma yetiþemiyordum
sayý saymayý ya unuttum ya da
yirmilik diþlerim henüz çýkmamýþ
olabilirdi…

ala ben kopardým beyaz gömleðin düðmelerini

çünkü rengim artýk bedenime sýðmýyordu
acýmtýrak sývý dolaþýyordu damarlarýmda
kafam Kýzýlýrmak girdabýyla dolmuþtu
ve baþka dilde akan gökyüzü gözbebeðimde
gözlerim büyüyor dünya küçülüyordu
dünya küçülüyor gözlerim büyüyordu
fizik kanunu koyucu nezaketiyle...

eþek sudan gelinceye kadar elleri olan adam

sýnýfa girdi, gözümün içine baka baka
“aydýnlýk ortama girdiðimizde gözbebeðimiz
küçülür, karanlýkta ise büyür” neden? dedi:
"çünkü tüm karanlýklarý giymiþsiniz,
ve ben hiç bir þey göremiyorum;
o halde gözlerim büyümüþ olmalý,
birazdan kalan son damla ýþýkla da
yere düþeceðim, akabinde gözlerim küçülecek
ve it yasasýnda büyüyeceðim” dedim mi ?
dedim avýna doymamýþ mikroorganizmalar gibi
etrafýmý sardý düþünen tanrýlar alýp götürdüler beni
ýsýnan cisimler ülkesine…

eþek sudan gelinceye kadar elleri olan adam(lar) ...

Sosyal Medyada Paylaşın: