Kaç kere parmak uçlarým dokundu kaleme seni kazýmak için sensizliðe yokluðunla savaþ verdim gece gündüz her vuruþunda saatin gözlerin konuþtu benle ruhumun kavruk kokusu yakýyor genzimi papatyalarým güllerim sonbahar yaþýyor artýk ölümün koynunda arasam da bulamadýðým nabýz atýþlarým þakaklarýmý zorluyor beynimdeki sarsýntýlar içinde kaç kere kýrdýn kalemi ruhumda kaç kere kýracak daha kalemi þah damarlarým da unuta bilmenin hazzýný arzuluyor benliðim bitkin yüreðim artýk... Sosyal Medyada Paylaşın:
Siir_yureklim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.