MUTLULUGUM UVEY KARDES

Öyle bir hayat yaþadým, sanki ölümlere eþti.
Mutsuzluðum özse, mutluluðum üvey kardeþti.
Þansým üvey anne, kaderim üvey baba gibi davrandý.
Bu dünyada yanlýþ olan bendim, doðru olan insanlardý.

Ne kadar çile çeksem de, boyun eymedim kadere,
Mutluluða alerjisi olan bu bünye, doðuþtan alýþkýn kedere.
Çekti çekti doymadý nerden baksan tam kýrk sene.
Icerim kan aðlarken, ben dik durdum, gülüp geçtim dertlere.

Bir lokma ekmeðe muhtaç, bir yudum sevgiye aç.
Derdi yüreðinde olanlarý, tedavi etmez hiçbir ilaç,
Sevmekmiþ, sevilmekmiþ bu dünyadaki en büyük ihtiyaç.
Ellerin gönül baðlarý yemyeþil, bizim gönül baðýmýz kýraç.

Hiç yaðmur yaðmasa da sitem etmem ben buluta.
Insanlarý vursanýz da kurþun iþlemez umuda.
Bu filmin baþý acý dolu, çile dolu, belki mutluluk sonunda.
Sende iþler nasýl? Bilmem... bendeki iþler yolunda.
Sosyal Medyada Paylaşın: