ÖLÜ KENT...
En çetin savaþýmýz burada geçti bizim
Bilinmez kaç maktulü saklýyor bu ölü kent
Nice düþün cesedi burda düþ/tü azizim
Sað mýdýr deðil midir yokluyor bu ölü kent
Nice gönül burada çýktý aþk divanýna
Yürüdü cesaretle bakmadan ziyanýna
Kaç sevdayý kanattý kaç yüreðin kanýna
Girdi lâkin suçunu aklýyor bu ölü kent
Surunda serzeniþi yankýlanýr âhlarýn
Ah-u zârý incedir yaþanan eyvahlarýn
Karanlýk örtüsüyle doðmamýþ günahlarýn
Vebâlini sýrtýna yüklüyor bu ölü kent
Çekilince sokaktan akþamýn en son sesi
Karla kaplý daðlarýn her yere çöker sisi
Zannedersin zamanýn esir düþer nefesi
Her kýyým havasýný kokluyor bu ölü kent
Sokaklarda egemen olurken hep gecesi
Yitik olur düþlerin dudakta son hecesi
Belki de fecre kadar sýr olur bilmecesi
Çözsen de yenisini ekliyor bu ölü kent
Usulca eteðinden çekilirken siyahý
Ya galip ya da maðlup karþýlarsýn sabahý
Canlanýr da umudun bir perdede segâhý
Doðarým belki diye bekliyor bu ölü kent
Ýsa KOCAGÜL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.