İLAHİ NEZARETTE AŞKTIR ELİF

Semaya çivi gibi çakan ayý,
O ilahidir var eden her yoku.
Hedefi vurmaya gerdiðin yayý,
Benim menzile yetiþtiren oku.

Uykumu böler bir ses ki gaipten.
Kaným çekilir boynumdaki ipten.
Gelince çaðrý her þeye sahipten,
Dolar içime cennetten bir koku.

Vakýf olunca zamanýn sýrrýna,
Vardým cihanýn en güzel asrýna.
Aðrý düþünce kalbinin nasýrýna,
Em olur aþk diye yaktýðým yaký.

Günahým yüktür bana, beynimde ur.
Kopar kýyametim, üflenince sur.
Ýnci inci dizilip gülce durur,
Boynumda mücevher gibi o taký.

Kalbin hanemdir benim, aklýn arsam.
Sana meftun, sesine yurttur örsem.
Herkese bakar, eðer sana körsem,
Karaya çalsýn, yüreðimin aký.

Bulsan da acýya görünmez kýlýf,
Var’ýn sahibi var, verilmez telif.
Ýlahi nezarette aþktýr Elif,
Aza bile tamah ettirir çoku.

Gönül þölen eder ise her yasý,
Çekilir mi ayrýlýðýn tafrasý.
Kurulsun katýnda ikram sofrasý,
Aþk mey olsun yar, ikimizde saki.

Sýyrýlýr geceden efkarýn demi,
Vurunca yüreðe koca bir gemi.
Ölüm korkusu sarýnca alemi,
Yalnýz aþk kalacak gönülde baki.
Sosyal Medyada Paylaşın: