Sevdim!..
Ne zaman mutlu olmaya baþlasam ben,
Tüylerim diken diken, sen sahnedeyken,
Yeni senaryolarýnla tiyatron hüzünlüdür,
Gözlerin nal gibi açýk, dikili üzerimdeyken…
Tek elle çektiðim, iki yüz þýnav bile yetmez,
Aðrým aðrýr, acým acýr, sakinleþemem ben,
Bu gün olacaklarý, olmadan bilebilseydik,
Çiçeðim saksýsýnda, kendi dünyanda sen…
Nemi oldu? Ýlginç gerçeði, yýldýzlar gözledi,
Anladý ki masum, görmeni istedi çaresizliði,
Kuþ solucaný kapar, fare peyniri, kopmadýn,
Yanlýþ kelimelerde yoktu, yaþadým sensizliði…
Neye baksan gülümserdin, emsalsiz bakýþ,
Ýhtiyacým olan bolca þans, gülümsemen yok,
Gerçeðin elimde deðil, suretinle yetiniyorum,
Benim her yaným “Titanik”, bu sen de yok…
Beni savunmasýz býraktýn, kaldým öylece,
Asla bilemezdim, bir gün böyle olacaðýný,
Birini sevmek pek yanlýþ deðil, doðallýktýr,
Bedduamý alma, bekle sende solacaðýný…
Geceyi bitirmek için gün ne zaman doðacak,
Dehlizde kaldým, soðuk ve rutubete deðdim,
Sana tüm gerçeði yazýyorum, sade-doðallýkla,
Bir dað zirvesi olsan, ulaþmam lazým! Sevdim!..
Veysel Kimene
Sevda Þairi
(Kemal Yenice)
© Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Þiirlerin izin alýnmadan kopyalanmasý ve kullanýlmasý 5846 sayýlý Fikir ve Sanat Eserleri Yasasýna göre suçtur.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.